Τι πλάκα που έχουν αυτά τα γεγονότα. Πριν από ΧΧ χρόνια, σαν σήμερα 26 Σεπτεμβρίου 2012, κάτι έγινε... Για παράδειγμα, σαν σήμερα, 26 Σεπτεμβρίου 2012 του 1989:
1989: Η Βουλή αποφασίζει υπέρ της παραπομπής στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτά τους: Ανδρέα Παπανδρέου (166 υπέρ, 121 κατά, 7 λευκά), Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα (238 υπέρ, 36 κατά), Παναγιώτη Ρουμελιώτη (170 υπέρ, 118 κατά), Γιώργο Πέτσο (219 υπέρ, 45 κατά) και Δημήτρη Τσοβόλα (168 υπέρ, 121 κατά).
Πηγή: http://www.sansimera.gr/almanac/2709#ixzz27e4oiad7
Τότε ήταν αλλιώς. Τότε ο Πρωθυπουργός και ένα σωρό βουλευτές είχαν σταλεί στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για να δικαστούν. Για ένα Κοσκωτά που έφαγε 1,5 δις λέει από το κράτος. Οκ, έγινε, πήγαν, αθωώθηκαν (φυσικά) όλοι, και ο Κοσκωτάς απέκτησε ένα lux διαμέρισμα στον Κορυδαλλό.
Τώρα όμως;
Για να δούμε ένα θεωρητικό "σαν σήμερα" πριν από 2 χρόνια...
2009: Ο Τζέφρυ Παπανδρέου, αμερικανός υπήκοος με αμερικάνικο διαβατήριο, γίνεται πρωθυπουργός της Ελλάδος. Λέει ότι "λεφτά υπάρχουν", λέει ότι δε θα χρειαστεί η Ελλάδα καμία οικονομική βοήθεια, και τελικά ούτε λεφτά υπάρχουν, και έχει προσυμφωνήσει με τον Στρος Καν για να μπει στο ΔΝΤ.
Ανοίγω παρένθεση:
1. Ξέρετε πόση είναι η ΝΟΜΙΜΗ μίζα ενός Δημάρχου για οποιοδήποτε έργο γίνεται στο Δήμο του για το οποίο προκυρήσσεται μειοδοτικός διαγωνισμός; 8 %
2. Ξέρετε πόσο είναι το 8% στα 150 δισεκατομμύρια που πήρε η Ελλάδα από το ΔΝΤ; Οκ, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Αλλά 1% δεν θα το πήρε, νόμιμα; Εδώ Δήμαρχος παίρνει το 8%, ολόκληρος πρωθυπουργός δε θα πήρε 1% του 150 Δις =1,5 Δις Ευρώ;
3. Ας σηκώσουν το χέρι όσοι νομίζουν ότι ένας (ανθ)έλληνας αμερικανός υπήκοος που είπε ψέματα ότι "λεφτά υπάρχουν"και "δε θα μπούμε ΔΝΤ" δεν θα πήρε αυτό το 1% από το ΔΝΤ γιατί ήθελε να βοηθήσει τη χώρα του, και ότι τα λεφτά τα πήρε όντως (τα 150 Δις) για το καλό της Ελλάδος και όχι για τη μίζα του.
4. Όταν έγινε η τεράστια συζήτηση /διαφωνία /διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ και το Σαρκοζί (εν έτει 2011) σχετικά με το μνημόνιο κλπ. και τελικά συμφώνησαν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά τις 11 το βράδυ, ο κύριος Παπανδρέου τελικά αφού τους πήρε το οκ, και αφού υποτίθεται ότι συμφώνησε, μετά είπε " Εγώ θα κάνω δημοσκόπηση!" και όλα τα χρηματιστήρια βούλιαξαν επιτόπου την επόμενη μέρα.
Ερώτηση; Ποιός νομίζει ότι τα 1,8 ΤΡΙΣ Ευρώ που κερδήθηκαν εκείνη τη μέρα από την πλευρά της Αμερικής από κάποιες off shore εταιρείες που δεν ξέρουμε τους μετόχους τους, δεν είχαν:
α) Σχέση με τη δήλωση του Παπανδρέου
β) Σχέση με το γεγονός ότι ο Παπανδρέου έχει αμερικάνικο διαβατήριο
γ) Σχέση με τον Ομπάμα που ήταν σε συνεχή επικοινωνία εκείνες τις ημέρες με τον Τζέφρυ "μας" για να βρεθεί μιά λύση (στην Αμερικάνικη τρύπα)
Κλείνω παρένθεση.
2012: Η Ελλάδα παραπαίει γιατί "λεφτά υπάρχουν", απλώς βρίσκονται σε κλειστούς λογαριασμούς εκτός Ελλάδος, σε ονόματα off shore εταιρειών και μετόχων φαντασμάτων. Κόσμος ψάχνει στο δρόμο για φαΐ, γιαγιάδες δεν έχουν σύνταξη πλέον, και παιδιά δεν θα έχουν κανένα ιδιαίτερο μέλλον παρά του να δουλεύουν για την επόμενη γενιά, για να ξεχρεώσουν τα χρέη του μπαμπά και της μαμάς, και να αφήσουν στα παιδιά τους ίσως μιά ελπίδα, μιά ευκαιρία. Μια ευκαιρία που εμείς δε θα μπορέσουμε να δώσουμε στα δικά μας, μιάς και το μέλλον φαντάζει ακόμη πιό ζοφερό από ότι είναι.
Κουράγιο παιδί μου. Κουράγιο μάνα. Κουράγιο Γιαγιά. Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε. Ή μήπως όχι;
1989: Η Βουλή αποφασίζει υπέρ της παραπομπής στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτά τους: Ανδρέα Παπανδρέου (166 υπέρ, 121 κατά, 7 λευκά), Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα (238 υπέρ, 36 κατά), Παναγιώτη Ρουμελιώτη (170 υπέρ, 118 κατά), Γιώργο Πέτσο (219 υπέρ, 45 κατά) και Δημήτρη Τσοβόλα (168 υπέρ, 121 κατά).
Πηγή: http://www.sansimera.gr/almanac/2709#ixzz27e4oiad7
Τότε ήταν αλλιώς. Τότε ο Πρωθυπουργός και ένα σωρό βουλευτές είχαν σταλεί στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για να δικαστούν. Για ένα Κοσκωτά που έφαγε 1,5 δις λέει από το κράτος. Οκ, έγινε, πήγαν, αθωώθηκαν (φυσικά) όλοι, και ο Κοσκωτάς απέκτησε ένα lux διαμέρισμα στον Κορυδαλλό.
Τώρα όμως;
Για να δούμε ένα θεωρητικό "σαν σήμερα" πριν από 2 χρόνια...
2009: Ο Τζέφρυ Παπανδρέου, αμερικανός υπήκοος με αμερικάνικο διαβατήριο, γίνεται πρωθυπουργός της Ελλάδος. Λέει ότι "λεφτά υπάρχουν", λέει ότι δε θα χρειαστεί η Ελλάδα καμία οικονομική βοήθεια, και τελικά ούτε λεφτά υπάρχουν, και έχει προσυμφωνήσει με τον Στρος Καν για να μπει στο ΔΝΤ.
Ανοίγω παρένθεση:
1. Ξέρετε πόση είναι η ΝΟΜΙΜΗ μίζα ενός Δημάρχου για οποιοδήποτε έργο γίνεται στο Δήμο του για το οποίο προκυρήσσεται μειοδοτικός διαγωνισμός; 8 %
2. Ξέρετε πόσο είναι το 8% στα 150 δισεκατομμύρια που πήρε η Ελλάδα από το ΔΝΤ; Οκ, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Αλλά 1% δεν θα το πήρε, νόμιμα; Εδώ Δήμαρχος παίρνει το 8%, ολόκληρος πρωθυπουργός δε θα πήρε 1% του 150 Δις =1,5 Δις Ευρώ;
3. Ας σηκώσουν το χέρι όσοι νομίζουν ότι ένας (ανθ)έλληνας αμερικανός υπήκοος που είπε ψέματα ότι "λεφτά υπάρχουν"και "δε θα μπούμε ΔΝΤ" δεν θα πήρε αυτό το 1% από το ΔΝΤ γιατί ήθελε να βοηθήσει τη χώρα του, και ότι τα λεφτά τα πήρε όντως (τα 150 Δις) για το καλό της Ελλάδος και όχι για τη μίζα του.
4. Όταν έγινε η τεράστια συζήτηση /διαφωνία /διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ και το Σαρκοζί (εν έτει 2011) σχετικά με το μνημόνιο κλπ. και τελικά συμφώνησαν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά τις 11 το βράδυ, ο κύριος Παπανδρέου τελικά αφού τους πήρε το οκ, και αφού υποτίθεται ότι συμφώνησε, μετά είπε " Εγώ θα κάνω δημοσκόπηση!" και όλα τα χρηματιστήρια βούλιαξαν επιτόπου την επόμενη μέρα.
Ερώτηση; Ποιός νομίζει ότι τα 1,8 ΤΡΙΣ Ευρώ που κερδήθηκαν εκείνη τη μέρα από την πλευρά της Αμερικής από κάποιες off shore εταιρείες που δεν ξέρουμε τους μετόχους τους, δεν είχαν:
α) Σχέση με τη δήλωση του Παπανδρέου
β) Σχέση με το γεγονός ότι ο Παπανδρέου έχει αμερικάνικο διαβατήριο
γ) Σχέση με τον Ομπάμα που ήταν σε συνεχή επικοινωνία εκείνες τις ημέρες με τον Τζέφρυ "μας" για να βρεθεί μιά λύση (στην Αμερικάνικη τρύπα)
Κλείνω παρένθεση.
2012: Η Ελλάδα παραπαίει γιατί "λεφτά υπάρχουν", απλώς βρίσκονται σε κλειστούς λογαριασμούς εκτός Ελλάδος, σε ονόματα off shore εταιρειών και μετόχων φαντασμάτων. Κόσμος ψάχνει στο δρόμο για φαΐ, γιαγιάδες δεν έχουν σύνταξη πλέον, και παιδιά δεν θα έχουν κανένα ιδιαίτερο μέλλον παρά του να δουλεύουν για την επόμενη γενιά, για να ξεχρεώσουν τα χρέη του μπαμπά και της μαμάς, και να αφήσουν στα παιδιά τους ίσως μιά ελπίδα, μιά ευκαιρία. Μια ευκαιρία που εμείς δε θα μπορέσουμε να δώσουμε στα δικά μας, μιάς και το μέλλον φαντάζει ακόμη πιό ζοφερό από ότι είναι.
Κουράγιο παιδί μου. Κουράγιο μάνα. Κουράγιο Γιαγιά. Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε. Ή μήπως όχι;