Είναι κάτι μέρες...

Είναι κάτι μέρες που θέλεις να πάρεις το κεφάλι σου και να το κοπανάς στον τοίχο. Έτσι και σήμερα...

Εχθές υποτίθεται ότι θα είχα τον Φιλελεύθερο και θα σας τον scanαρα για να δείτε τις αγγελίες. Έλα όμως που τα τέρατα που βρίσκονται στο σπίτι μου (τρομακτικά με 2-3 κεφάλια το καθένα κλπ) κατάφεραν να μου τον κάνουν φέτες. Οπότε, και αποφάσισα εχθές, και φεύγοντας από τη δουλειά πήγα στις 15.00 να κάνω το ζητιάνο μεσημεριάτικα στα γραφεία του Φιλελεύθερου για να μου δώσουν (όχι ένα κομμάτι ψωμί αλλά) τις αγγελίες της Καριέρας της Τετάρτης. Μετά από 20 λεπτά που περίμενα υπομονετικά για να κατέβει ένας κύριος από τον 1ο ή δεύτερο όροφο του κτηρίου για να μου φέρει την εφημερίδα, κατάφερα να αποκτήσω το σημαντικό αυτό έγγραφο. Το έβαλα στο baggage της μοτόρας μου (μηχανή στα κυπριακά!) και έφυγα για το σπίτι.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, έβγαλα την Καριέρα και την ακούμπησα στο τραπέζι της κουζίνας για να την πάρω μαζί μου με το αυτοκίνητο (που εκτός των άλλων πέρασα ΜΟΤ -> μήπως σας βρίσκονται 4 λάστιχα καινούργια σε διαστάσεις 205/55R/16?) ώστε να το φέρω στη δουλειά. 

Φτάνοντας λοιπόν στη δουλειά (περί τα 20 χιλιόμετρα από το σπίτι μου) ανακάλυψα ότι καλά το έβαλα στο τραπέζι, αλλά πρέπει να το πάρω κιόλας για να το φέρω μαζί μου... Οπότε και είπα να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο που κατάφερα 2 μέρες σερί να αποτύχω στο να έχω τις αγγελίες στο site. Θα χαρείτε να μάθετε ότι ούτε το κεφάλι το βρήκα, μιας και το ξέχασα και αυτό σπίτι. Τεσπά.

Θα προσπαθήσω να σας βάλω σε καταπληκτική μορφή τις αγγελίες, φωτογραφημένες! (παρακαλώ) από το σπίτι, και όχι σκαναρισμένες, μιάς και το τριήμερο δε θα μου επιτρέψει να επιστρέψω στη δουλειά ώστε να τις  έχω σε άλλη μορφή.

Όσοι θέλετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο (ή ηλεκτρονική μούτζα), μπορείτε μετά τον ήχο: Μππππιιιιιιιιπ...