Είπα και εγώ λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη (ναι εσύ, ο ένας που με διαβάζεις), να χρησιμοποιήσω το blog μου ως blog προσωπικών αναρτήσεων για μιά φορά. Ελπίζω να με συγχωρέσεις, εάν όχι πάλι, τότε θα μείνω χωρίς τον ένα αναγνώστη μου...
Σήμερα λοιπόν, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τη σύζυγο, μόλις είχα φτάσει στη δουλειά. Ήταν έντρομη και μου ζήτησε ούτε λίγο ούτε πολύ, να πάω γρήγορα στο σπίτι γιατί πέφτει το πρώτο δόντι του γιού μου!!!!
Και έπρεπε να πάω να το βγάλω εγώ, γιατί η ίδια δεν μπορεί με τίποτα να το τραβήξει, καθότι είναι πολύ τρομακτικό το να τραβάς ένα έτοιμο να πέσει δόντι, από ένα παιδάκι.
Δεν ξέρω να σας πώ αν χάρηκα με το πρώτο δόντι που χάνει ο γιός μου, ή αν λυπήθηκα με την κατάντια του γεγονότος, να μη μπορεί δηλαδή ολόκληρη γυναίκα να βοηθήσει το γιό της να τραβήξει το δοντάκι του και να μην τον ενοχλεί.
Τέλος πάντων, ο άντρακλάς μου, μετά από τηλεφωνική συνεννόηση μαζί μου και το ειδικό απόσπασμα εκτάκτων περιστατικών που απαρτίζεται από 27 ειδικούς πάνω σε θέματα αντιτρομοκρατίας, συνταγματολογίας, ιατρικής, χειρουργικής, βιοηθικής και σιάτσου, κατάφερε να το βγάλει μόνος του.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ!!! ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!
Και για όσους αναρωτιούνται για τον τίτλο της ανάρτησης, υπήρχε παλιά ένα περιοδικό που διάβαζα, με το όνομα "ΟΥΜΠΑ ΠΑ ο Ινδιάνος" ή κάπως έτσι, στο οποίο όλοι οι ινδιάνοι της φυλής είχαν ένα όνομα που έδειχνα τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Υπήρχε λοιπόν ένας γέρος ινδιάνος με το όνομα "Ο παρά-ένα-δόντι-φαφούτης" και ο οποίος μετά από λίγα επεισόδια το έχασε και αυτό το δόντι και μετονομάστηκε σε "Ο παρά-ένα-δόντι-φαφούτης-που-είναι-πιά-φαφούτης"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιο που θα αφήσετε παρακαλώ να έχει σχέση με τη φύση και σκοπό του blog και να μην έχει σκοπό απλώς να σπείρει διχόνοια και λοιπά ζιζάνια. Σε αυτήν την περίπτωση -απλώς θα διαγράφεται!